ბოლო წლებში მთელს მსოფლიოში შეიმჩნევა პურის ქიმიური დანამატების გარეშე გამოცხობის ტენდენცია. შესაბამისად პურის მცხობელები ცდილობენ ისე შეარჩიონ რეცეპტურა, რომ მასში შევიდეს მინიმალური ოდენობის კონსერვანტი, ემულგატორი თუ ვიტამინი.
რაც შეეხება საფუარს. ქიმიური საფუარი არც ისე საშიშია, როგორც ამას ბევრი წარმოგვიდგენს. მას კი ეძახიან თერმოფილურ საფუარს, მაგრამ აბა სცადეთ და გამოყენების წინ მას მდუღარე დაასხით- დაინახავთ, რომ მოხდება მისი სრული დეზაქტივაცია და ცომი არ აფუვდება. იმ სოკოების აბსოლუტური უმრავლესობა, რომლებიც პურის ცხობაში გამოიყენება 80 გრადუსზე მთლიანად იღუპება, არადა ცხობის პროცესში პურის შუაგულში ტემპერატურა 100- ზე მეტ გრადუსს აღწევს. შესაბამისად პურში გამოცხობის შემდგომ საფუარა სოკოები საერთოდ აღარ გვხვდება. სხვა საკითხია ის ქიმიური ნივთიერებები, რომლებიც საფუარა სოკოების ფუძედ გამოიყენება. აქ ჩვენ გვხვდება რამოდენიმე სახის ქიმიური ნივთიერება, რომელიც რაღა თქმა უნდა ჯანმრთელობისათვის სასარგებლო არ არის. არადა მათი გამოყენების გარეშე საფუარა სოკო ხანგრძლივად ვერ შეინახება.
ტრადიციულად ბვევრ ქვეყანაში კვლავ პოპულარულია ხაშზე დამზადებული პური. მართალია ასეთი პურის დამზადებისას ქიმიური საფუვრები არ გამოიყენება, მაგრამ
აფუების პროცესში მასში აუცილებლად გვხვდებიან ე.წ. გარეული საფუვრები. ამიტომ არ არის მთლად სწორი, როდესაც ასეთ პურს უსაფუვროს უწოდებენ.
ბევრი პურის ქარხანა მსოფლიოში უკვე გადასულია პურის( განსაკუთრებით ჭვავის)- ხაშის გამოყენებით გამოცხობაზე და თუ ისინი ახდენენ პურის დედოს სისტემატიურ და ტექნოლოგიურად სწორ განახლებას, მათ აღარანაირი საჭიროება აღარ რჩებათ ქიმიური საფუვრის გამოყენებისა. შესაბამისად ასე გამომცხვარი პური კლასიკური ტექნოლოგიის გამოყენების საშუალებით მიიღება. ასეთ პურს, რომელსაც ჩვენი წინაპრებიც იყენებდნენ საკვებად, საოცარი კვებითი ღირებულება გააჩნდა, რადგან გარდა იმისა, რომ გამოყენებული იყო მსხვილად დაფქული ფქვილი რომელიც უამრავ სასარგებლო ნივთიერებას შეიცავდა- სწორად ხდებოდა ხაშის დედოს გამოკვება, რაც იძლეოდა შესაძლებლობას მაღალხარისხიანი ხაშის და შესაბამისად პურის მიღებისა. გასათვალისწინებელია ისიც, რომ ადრე დოლაბებად არ გამოიყენებოდა რკინის მასალა და შესაბამისად არ ხდებოდა ცილების თერმოკოაგულაცია, რაც როგორც ზევით ავღნიშნეთ პურის ხარისხის გაუარესებას იწვევს.
ხაშის მომზადებისას როგორც ცნობილია მიმდინარეობს რძემჟავა დუღილის პროცესი, რომლის დროსაც წარმოქმნილი რძემჟავა ბაქტერიები ხელს უწყობენ იმ სასარგებლო და ადვილადათვისებადი ნივთიერებების წარმოქმნას, რომელსაც ხორბლის მარცვალი შეიცავს.
პურის ზოგიერთი მწარმოებელი საფუვრად იყენებს ისეთ პროდუქტებს როგორებიცაა სვია, ქიშმიში, ღვინის მთხლე, რძემჟავა ბაქტერიების შემცველი სხვადასხვა მასა და სხვა.
ფქვილისა და შესაბამისად პურის ხარისხს ასევე მნიშვნელოვანწილად განსაზღვრავს ისეთი ნიუანსი როგორიც არის ამინდი ხორბლის აღების დროს, რადგან მოსავლის აღებისას მაქსიმალურად აქტიური უნდა იყოს ავტოლიტური ფერმენტები. თუ ხორბლის აღებისას დაიწყო წვიმა, მარცვლის გენეტიკა ფიქრობს, რომ ის მოხვდა მიწაში და უნდა დაიწყოს გაღივება და მთელ თავის ფერმენტებს მიმართავს სახამებლის დაშლისაკენ რათა გამოთავისუფლდეს საკვები და გამოიკვებოს ჩანასახი. ამიტომ ხშირად, მოსავლის წვიმიან ამინდში აღების შემდგომ ასეთი ხორბლის დაფქვის შემდეგ მიღებულ ფქვილთან საკმაოდ ძნელია მუშაობა პურის ქარხნებში, რადგან ასეთი ფქვილით მიღებული ცომი არ არის შეკრული მას უჭირს გაფუება და პური გამოდის დაბალი სიმაღლის. შესაბამისად მოსავლის აღებისას ამინდსა და აგროვადებს დიდი მნიშვნელობა აქვს.
და ბოლოს ჩვენი ბლოგი გვინდა დავასრულოთ რჩევით, რომ საკვებად მიირთვათ დამზოგავი დაფქვის რეჟმით მიღებული ფქვილისაგან გამომცხვარი პური. თუ გეყოფათ ნერვები და თქვენ თვითონ მოამზადებთ პურის ხაშს, სისტემტიურად გამოკვებვთ მას და გამოიყენებთ პურის გამოცხობისას- ეს არა მარტო დადებითად აისახებ თქვენი და თქვენი ოჯახის წევრების ჯანმრთელობაზე, არამედ ეს გააუმჯობესებს თქვენს იმუნიტეტს და გახდის ორგანიზმს რეზისტენტულს ბევრი დაავადების მიმართ.
სტატიის მოსამზადებლად გამოყენებულია ზემოთაღნიშნული ვიდეო ბლოგი და ინტერნეტში მოპოვებული მასალები.
კომენტარის დატოვება